Translate

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2018

Μόλις παρέλαβα ακόμα ένα παγκόσμιο βραβείο από Ιταλία συνοδευόμενο αυτή την φορά με άγαλμα!
Το βραβείο ήρθε από ποίηση που έγραψα για τον μπαμπάκα μου . . .
Μπαμπάκα μου ελπίζω να είσαι καλά, σε αγαπώ δυνατά, ποτέ δεν έφυγες από κοντά μου.
Είμαι απίστευτα συγκινημένη και ευτυχισμένη!

Ευχαριστώ από καρδιάς την μεταφράστρια μου Γεωργία Χαϊδεμενοπούλου (Georgia Chaidemenopoulou) 

 για την άψογη μετάφραση και συνεργασία μας εδώ και τόσα χρόνια! Σε αγαπώ δυνατά Γεωργία μου!


-----------------------------------------------------------------

Στο άσπρο δωμάτιο
της σιωπής σταμάτησε ο χρόνος,
εκεί που ασπροντυμένες σκιές πρόσφεραν παυσίπονα
σε ένα αύριο που έληγε.

Συναισθήματα.
Ψύχρα, μούδιασμα, φόβος.
Κενό.
Δάκρυα κύλησαν
σε εκείνο το φτηνό
του πόνου κολαστήριο.

Μνήμη.
Το μηχάνημα του τέταρτου ορόφου
μια στιγμή μόνο σιώπησε
κι ύστερα οχλαγωγία.
Αποχώρηση.
Δεν επανήλθαν τα βήματα.

Εικόνες.
Το παράθυρο ακόμα κοιτά στον γκρι ουρανό.
Η καρέκλα τρίζει.
Τα σεντόνια απολυμάνθηκαν.
Οι σκιές με την άσπρη φορεσιά κυκλοφορούν.

Εσύ, δεν ξανά 'ρθες ποτέ.

Θυμάμαι, φοβάμαι,
τα άσπρα δωμάτια του πένθους,
της απόγνωσης.

Nella camera bianca
del silenzio, il tempo si è fermato,
lì dove ombre vestite di bianco, offrivano antidolorifici
a un domani che finiva.

Sentimenti.
Freddo, intorpidimento, paura.
Vuoto,
Lacrime che sono scorse
in quel miserabile,
inferno del dolore.

Memoria.
La macchina del quarto piano,
è rimasto zitto solo per un istante
e dopo, il caos.
Ritiro.
I passi non sono ripresi.

Immagini.
La finestra guarda ancora verso il cielo grigio.
La sedia cigola.
Le lenzuola sono state disinfettate.
Le ombre con il vestito bianco circolano.

Tu, non sei mai venuto di nuovo.

Ricordo, ho paura,
delle camere bianche del lutto,
della disperazione.
Γιώτα Τσερτεκίδου®

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου